Karadeniz, tarih boyunca stratejik önem arz etmiştir. Çağlar boyu birçok donanmanın gömülüp gittiği Karadeniz, pek çok uluslararası antlaşmanın konusu olmuştur. Özellikle Rusların etki alanındaki deniz, öncesinde olduğu gibi Cumhuriyet döneminde de birçok kez Rus tehdidi veya tacizi altında kalmıştır. Konuya dair, 1932-1953 yılları arasında ulusal basına düşen sadece birkaç haber ve köşe yazısı kesitleri aşağıda verilmiştir:

“Ruslar Karadeniz’e Torpil mi Döküyorlar?
Bükreş: Üniversal gazetesinin verdiği malûmatta Pervoye-Mayager isminde bir Sovyet sefinesinin Karadeniz’de Rus sahillerine torpil döktüğü bildirilmiştir (Halkın Sesi, 01 Mart 1932).

“Karadeniz’de Serseri Bir Mayın Görüldü
Karadeniz’de seyretmekte olan bir Rus gemisi, Bölge Liman Müdürlüğü’ne çektiği telsizde; Kefken önlerinde serseri bir mayın gördüğünü bildirmiştir. Bunun üzerine harekete geçen Liman Müdürlüğü, mayının imhası için gerekti tedbirleri almıştır (Akın, 03 Ocak 1953).

“Karadeniz’de Rus tipi bir mayın görüldü
İnebolu: Kuruca Şile iskelesine yarım saat mesafede Rus tipi rakkaslı bir mayın görülmüştür. Serseri mayının imhası için alâkalılara emir verildiği gibi, gelip geçen gemilerin tedbirli olmaları da liman ve iskelelere bildirilmiştir (Gece Postası, 27 Ocak 1953).
Bu yıllarda gazeteci-siyasetçi ve çevirmen Hüseyin Cahit Yalçın, Cumhuriyet gazetesinde uzun bir yazı kaleme alarak Karadeniz’in siyasi ve stratejik konumundan hareketle uluslararası güvenliği sağlamak adına alınması gereken tedbirleri anlatmıştır.

Yazının sonu şöyledir:
“Amerikalılar bize muhripler verdikleri zaman bunları İzmir’de teslim etmişler ve Boğazlardan ecnebi bayrağıyla geçmelerine meydan bırakmamışlardır. Binaenaleyh, Karadeniz müdafaası için icab eden kuvvetli ve büyük Amerikan kruvazörlerin ve daha icab eden sair yardımcı gemilerin İzmir’de Türk Hükümetine verilerek Türk kuvveti sıfatıyla Karadeniz’e sevk edilmeleri kabil olacağını İsviçreli muharrir yazmaktadır.
Türk donanmasında yapılmakta olan ıslahat ve yenilik sayesinde talim görmüş zabit miktarı eldeki kuvvetlerin icab ettiği miktarın üstünde olduğunu düşünen muharrir Türk bayrağı altına geçecek olan Amerikan kruvazörleri için memleketimizde kâfi kadro bulunacağını düşünüyor. Tabiidir ki bazı ihtisas zabitleri, her zaman olduğu gibi, bu yeni kruvazörlerde de hizmet edebilirler.

Avrupa basınında yer alan bu düşünce ve tertiplerin asıl ilgili ve askerî muhitlerde nasıl karşılanacağı meçhulümüzdür. Ancak, ortada bir hakikat vardır ki o da Avrupa’nın müdafaası bakımından Türk cephesinin son derece kıymetli bir hizmet ifa edeceği keyfiyetidir. Bu cephenin sarsılmadan ve kırılmadan muhafazası için ne fedakârlık kabilse Avrupa’nın ve dünyanın emniyeti namına bunun esirgenmemesi bir borçtur.” (Cumhuriyet, Şubat 1953).

1953’te NATO’nun Karadeniz üzerinde bazı konulara yoğunlaşması, yerli ve yabancı gazetelerde gündem oluşturuyordu. İngiliz Times gazetesinin aktardığı bilgilere göre teşkili düşünülen Karadeniz NATO bölge komutanlığına bir Türk generalinin görevlendirilmesi planlanmıştı:

“… Şayet Karadeniz’deki karargâh bir Türk komutanının emri altına verilir ve Türk sahillerinin müdafaa için kurulmuş bir bölge karargâhı olarak addedilirse, bugünkü durum ile eski durum arasında hiç bir fark olmayacaktır. Bununla beraber bu karargâhın yeni ihdas edilecek bir komutanlığın merkezi ve NATO’nun umumî stratejik plânlaşmasının bir parçası olacağı bildirilmektedir (Her Gün, 02 Mart 1953).