Hayatın içinde “senin Allah’tan hiç korkun yok mu?” cümlesini çok duymuşuzdur. Hani şu; yanlış, kaba, kötü, çirkin işleri yapanlara öfkeyle söylediğimiz, haykırdığımız cümleyi kastediyorum. Öyle demek yerine  “senin Allah’a hiç sevgin yok mu” desek nasıl bir tepki alırız acaba, hiç düşündük mü?

Her nedense sonuçlarını düşünmeden, insanları, bilhassa çocukları Allah ile korkutmayı seviyoruz. Oysa, insan, korktuğuna yakınlık değil, ona uzaklık duyar, ondan kaçar. Mesela, “Allah çarpar/çarpsın”, “Allah yakar/yaksın” “Allah seni  kahreder/kahretsin”  “Allah belanı verir/versin”  “Allah seni taş eder/etsin”  “Allah seni cehenneme atar/atsın” “Cehennemde yanarsın” vb cümleleri sürekli duyan birinin Allah’ı sevmesini düşünebilir miyiz?  Hele de çocuklar! Ceza veren, cehennemde yakan, çarpan, hata yapanı taş eden bir Allah’ı sevmeleri mümkün mü? Çocuklara Allah’ın sevgi, iyilik, koruma, kollama, affetme vb sıfatlarını, cennetini anlatmak dururken onları Allah ile korkutup ürkütürsek, Allah’ı –hâşa- “öcü” haline getirirsek, sonuçta  “senin  Allah’tan hiç korkun yok mu?” demek zorunda kalmaz mıyız?.

Kur’an’da  tanımlanan, anlatılan, dikkat çekilen Allah korkusunun  özünde Allah’a dair “sevgi, saygı, şevkat, bağışlama, umut, merhamet” vardır. Onca nimetlerin sahibi olan Allah’a karşı mahcubiyet, Allah’ın kul sevgisini kaybetme endişesi vardır. Bu yüzdendir ki insanda olması istenen tüm iyi hallerin, huyların (sabır, saygı, sevecenlik, nezaket, yumuşaklık, tatlı dil, hoşgörü, adalet, yardımseverlik, sorumluluk, hakka saygı vb) hepsi de Allah sevgisinin kazanımlarıdır. Yani Allah korkusu (saygıyla karışık sevgi) insanda güzel şeylere vesile oluyorsa, en önemlisi de insana yakışmayan davranışları önlüyorsa  bir anlam ifade eder. O vakit, yanlış iş yapanları Allah ile korkutmak yerine Allah sevgisine davet etmek, Allah sevgisini hatırlatmak gerekmez mi?

İşin sırrı hz peygamberin şu duasında gizli “Ya Rabbi, bana kendi sevgini, sevdiklerinin sevgisini, beni senin sevgine yaklaştıracakların sevgisini ihsan eyle. Kendi sevgini; hararetten/susuzluktan yananların suya kavuşmalarını istemelerinden sevgili kıl, bana.”