1965 yılında Bulancak ilçesinin nüfusu, ilçe merkezi 9.343, köyler 56.146 olmak üzere toplam 65.489 idi. O dönemlerde de yöre köylerinin ana meşgalesi fındık ziraatıydı. Ancak fındık üreticilerinin sorunları çoktu. Özellikle ziraî kredilerden istenilen oranda yararlanılamıyor, üretici kooperatiflerden medet umuyor olsa da bir şekilde murabahacıların eline düşüyordu. 1965’te Başbakan Yardımcısı Süleyman Demirel’e Bulancak’tan M.C. adlı bir köy muhtarının yazdığı mektupta tüm bu sorunlar ve çözüm önerileri ayrıntılı olarak yazılmış, sorunların çözümü için hükümetten yardım istenmişti. Muhtarın yazmış olduğu mektubun tam metni şöyleydi:
“Başbakan Yardımcısı Süleyman Demirel
Adalet P. Genel Başkanı:
Köylüye Açılan Zirai Davalar H.Da
1929 tarihinde rahmetli Atatürk devrinde neşredilen 1470 sayılı kanunla tesis edilen Tarım Kredi Kooperatifinin kredilerinden faydalanmak maksadile, Bulancak ve mülhak köylerinde birçok kooperatifler kurulmuş ve bugün Bulancak Ziraat Bankamıza bağlı 5. Adet Kredi Kooperatiflerinde (5000)e kadar hane olmak şartile ortak çalışmaktadır. 929’da neşrine başlanan ve 935’te mülga 1470 sayılı kanun değiştirilerek, bugün hala keriyette bulunan 2836 sayılı Tarım kredi koop.leri kanun ve bu kanuna ek olan Anamukavelenamesi hükümlerine göre intibak eylediğimiz kredi koop.leri kanunu ve bu kanunun ihtiva eylediği hükümler, bugünkü çiftçi vatandaşların ihtiyacı olan krediyi sağlayamadığından, yıllar boyunca bu fındık bölgesi kazamız köylüsü bir türlü kendilerini tüccar denilen fahiş faizle para ve mal veren murabahacıların tesirinden kendimizi kurtaramadık. Ve çok yıllar kazancımız olan fındık mahsulümüzün normal fiyatlarına rağmen de halen arz eylediğim mürbahacıların kredilerinden kendimizi kurtaramadığımızdan borçlu olarak yaşamakta ve borçlu olarak ta ölmekteyiz.
Yukarıda arz eylediğim 1470 sayılı kanun o, zaman beş sene zarfında memleket ve çiftçinin kredi ihtiyacına uymadığı anlaşılarak kısa bir sürede değiştirildiği halde 31 seneye girmiş 2836 sayılı tarım kredi kooperatifleri kanunu neden bugünkü kredi şartları göz önünde alınarak değiştirilmemiş veya çiftçiye yarar bir maddesinin tadiline lüzum görülmemiştir.
Hülasa olarak istenilen noktalar şunlardır:
Fındık bölgesi tek ürünlü ve bütün maişetlerini ve toprak mahsulü olarak iktisadi ürünü fındıktır. Mahsulümüz aynı zamanda ortak bulunduğumuz satış kooperatifleri birlikleri elile dış ve iç piyasada, Devlet babanın yardımı ile fiyatları değerlendirilmektedir. Nitekim 964 yılı fındık mahsulüne devlet himayesi girmemiş olsaydı, geçen yıl Bulancak ve Giresun iç fındık pazarlarında, bir kilo fındık (2) iki liraya kadar düşecekti… Çünkü bu kazada tüccar yok ve tüccar ünvanı altında çalışanlar hep bizim sırtımızdan ve elde eylediğimiz mahsulü ölü fiyata almasını düşünen ve köylü fakri zarurette kalarak %50’den faize para vermesini düşünenlerdir. Devletçe bu kazanın bu elim işi ele alınmalıdır. Toprak sahibi çiftçiye, bugünkü şartların kredileri ihtiyacını karşılayacak kredinin açılması şarttır. Bu da kredi ve satış kooperatiflerinin para ve kredi durumlarının artırılmasile kaimdir. Bu teşekküller, çiftçinin senelik tarım ve sair ihtiyaçlarına çare bulmalıdır. O da yeni bir kanunla meydana gelebilecektir.
Biz köylü olarak: Kendi milli servetimiz olan fındık mahsulümüzün verimini arttırmak ve bu mahsülün dış ve iç pazarlarda rağbet bulmasını ve hiçbir mürbahacıya muhtaç olmadan geçinmesini istemekteyiz. Bu işte kooperatifleşmek suretile, olacağını bilmekteyiz. Kredi kooperatifi o, kadar zengin olmalı ki, bir köylü vatandaş o, teşekkülden lazım gelen ihtiyacını görmeli ve tüccar denilen faizcilerden alakasını keserek kendi milli serveti olan fındık mahsulü ile geçinmelidir. Ve her yıl fındık mahsulünü kooperatife teslim etmelidir. Kazamız köylüsünün mürbahacılara verdiği faizler pek çoktur. İşte Bulancak’ta gördüğün zengin zümreler hep bizim faizimizle mal, mülk, mağaza ve bina sahibi olmuşlardır…” (BCA, 030 01 00 00 119 752 11 10).
Mektupta, fındık üreticilerinin sorunlarının kooperatifleşme sisteminin yeterli düzeyde kullanılması ile çözüleceği öngörülmüştür. Fiziki yapısından dolayı bölge genelinin dezavantajlı oluşu ve belli ölçüde buna bağlı olarak fındık üretim sürecinin zor koşullarda gerçekleştirildiği bir yana, o yıllarda yöre köylerinde geçim yapmaya çalışanların en büyük umudu fındıktı… (Nüfus verilerinin kaynağı: TÜİK 1965 Genel Nüfus Sayımı Veri Tabanı, https://www.webcitation.org/6Bspj1CaP). –DEVAM EDECEK-