Yaklaşık 600 km. yol ağı, 80 üst geçit ve onlarca köprüsü olan ilimizin Trabzon’da bulunan Karayolları 10. Bölge Müdürlüğü’ne bağlı Giresun Karayolları 104. Şube Şefliği statüsünde yönetilmesi oldukça abestir.

En ufak bir parça alımında dahi bölge müdürlüğünden izin alan şefliğin verimli çalışması imkansızdır.

Karadeniz Sahil Yolunda bulunan ve bazılarına şehit isimlerinin verildiği onlarca üst geçit ile köprü korkulukları ne acıdır ki paslanarak çürümeye başlamıştır.

Bu üst geçit ve köprülerin bakım ve onarımları Trabzon’da bulunan bölge müdürlüğünce periyodik aralıklarla yapılmaktadır.

Karayolları Genel Müdürlüğü’nün bakım onarımlarla ilgili belirli takvimi olabilir. Ama özellikle Doğu Karadeniz Bölgesi’ndeki köprü ve üst geçitlerin bakım ve onarımı aşırı yağış, nem ve deniz suyu çiğsesi dikkate alınarak programlanmalıdır.

Köprü korkulukları ve üst geçitlerde çatlayan boyaların altındaki demirlerin paslı görüntüsü, şartnamede olmasına rağmen denetim yetersizliğinden dolayı demirlerin zımparalanmadan boyandığı düşüncesini akıllara getirmektedir.

Halkın vergileri ile yapılan ve tüyü bitmemiş yetim hakkı bulunan köprü ve üst geçitler kaderine terk edilemez. Mutlak surette bakım ve onarımlarından yapılması gerekmektedir.

Tasarruf tedbirlerinin uygulandığı bu dönemde konu aciliyet arz ettiğinden bu tür işlerin yapılması için yöntem bulunabilir.

Karayollarında yeteri kadar taşeron işçi ve işçi statüsünde çalışan işçi bulunmaktadır. Nasıl ki yol kenarlarındaki otları biçiyorlarsa alınacak malzemeler ile çürümeye yüz tutmuş eserler de en iyi şekilde boyanabilir ve çürümeden kurtarılır.

Köklü çözüm ise; daha öncesinde DSİ’de olduğu gibi Karayollarında da Giresun’un şeflikle değil kurulacak müdürlükle yönetilmesi mutlak suretle gereklidir.

Bu konuda ilimiz milletvekillerine büyük sorumluluk düşmektedir. En kısa sürede onlardan ilimize Karayolları İl veya Şube Müdürlüğü kurulması ile ilgili müjde bekliyoruz.